ارائه ی مدلی برای بررسی میزان تأثیرات قابلیت یادگیری سازمانی بر نوآوری

امروزه نوآوری و خلاقیت اصلی ترین جزء تکنولوژی و موتور اصلی ایجاد درآمد و مزیت رقابتی سازمان به شمار می آید. یکی از اصلی ترین آغازگران نوآوری، یادگیری است. از سوی دیگر بنابر ادبیات، قابلیت یادگیری سیستمی زیربنای اصلی یادگیری و تحول در سازمان است. در این نوشتار سعی داریم با بررسی حوزه های دوگانه ی نوآوری و قابلیت یادگیری شباهت های موجود در این حوزه ها و مفاهیم مشترک آن ها را استخراج کرده و ارتباطات بین آن ها را مشخص کنیم. سپس این ارتباط را از طریق تجزیه و تحلیل خوشه یی و تحلیل فاکتور تأییدی مورد بررسی عمیق تر قرار داده و با تقسیم بندی سازمان ها برمبنای نوآوری شان فاکتورهای قابلیت یادگیری را در بستر گروه های سازمانی مختلف مورد تحلیل قرار می دهیم. نهایتاً با استفاده از روش تحلیل فاکتور تأییدی به بررسی صحت ارتباط به دست آمده می پردازیم. به این ترتیب، سؤال اصلی مطرح در این نوشتار این است که چگونه برخی فعالیت های عملی در حوزه ی قابلیت یادگیری منجر به بهبود فعالیت های نوآوری می شوند.